Natuur en fotografie

vrijdag 5 december 2025

Oelemars en Kristalbad

Om 9.00u haal ik Johan op. Bestemming Oelemars, waar we mogelijk watersnippen zien. Onderweg zakt ons de moed een beetje in de schoenen. Het wordt mistig. Het water in de zandafgraving bij Losser ligt er vredig bij. Iets te vredig naar onze zin, nauwelijks vogels op en rond het water. We laten de auto staan en beginnen aan een wandeling van een kilometer of vier. Gelukkig zien we nu wel vogels. In de verte vliegen goudhaantjes van spar naar spar. Te ver weg om ze op de foto te zetten. Met de vinken en een enkele keep hebben we meer geluk, ondanks het weinige contrast door de weersomstandigheden. Een roodborst, boomkruiper en bonte specht brengt het totaal op een aardig aantal. We komen weer bij het water aan en warmen onze handen aan de koffiemok. Nu is er meer te zien. Weliswaar geen snippen, maar een ballet van kokmeeuwen. Een groep grote Canadese ganzen dobbert op het water. Er is er een bij met een prachtig witte kop, een vorm van leucisme. We praten nog even met een Lossernaar die er iedere dag komt, gelukkig verstaan we het Twentse dialect. De laatste weken valt er niet zo veel te zien volgens hem. We besluiten op de weg naar huis langs het Kristalbad te gaan. Achtereenvolgens zien we dodaarzen, kuifeenden, een grote gele kwikstaart, een wintertaling, staartmezen en een bergeend. Om in de sfeer van vandaag te blijven: 'Hoor wie klopt daar kinderen?', als laatste een bonte specht.

vink

keep

roodborst

boomkruiper

grote bonte specht

kokmeeuw

grote Canadese ganzen

dodaars

kuifeend

kuifeenden

grote gele kwikstaart

wintertaling

staartmees

bergeend

berrgeend met grauwe ganzen

grote bonte specht

donderdag 27 november 2025

De Sprengenberg

Het miezert en het is koud. Het licht is niet zodanig dat we mooie foto's kunnen verwachten. Zullen we op pad gaan of blijven we thuis? Johan en ik kiezen er toch voor om de natuur bij De Sprengenberg op te zoeken. We parkeren bij Herberg De Pas, een mooie locatie om na de wandeling weer warm te worden. Er is een paaltjeswandeling van vier kilometer. Een aansluitende tweede wandeling van zes kilometer houden we in ons achterhoofd. De route is verbluffend mooi. We lopen door beukenbos en langs naaldbomen waar goudhaantjes zich ophouden. Het lukt me zowaar om er een vast te leggen. Laat ik het maar een bewijsfoto noemen. Bij een veld met uitgebloeide zonnebloemen vliegen koolmezen en pimpelmezen. Op de heuvelrug treffen we kramsvogels aan. Zoveel heb ik er nog niet eerder bij elkaar gezien. Er zitten er enkele honderden in een boom. Tussen al deze vogels zitten vast ook koperwieken. Ik kan er een onderscheiden. Als we weer bij de herberg aankomen lonkt de cappucino. Binnen is het aangenaam. Buiten begint het nu echt te regenen. Denk je dat we de tweede wandeling hebben gemaakt? Ik dacht het niet. We hebben geen spijt van deze ochtend. Ook bij 'slecht' weer is de natuur prachtig.

goudhaantje

koolmees

koperwiek

kramsvogels

kramsvogel

kramsvogels

pimpelmees

pimpelmees en koolmees

donderdag 20 november 2025

Hellendoorn en Wierdense veld

De temperatuur is laag vandaag. De thermometer wijst 6 graden aan. Het weerhoudt Johan en mij er niet van om op pad te gaan. Vandaag staat een vogel op het programma die ik al lang heb willen vastleggen, de bosuil. In een prachtig bosperceel staat een dode boom met een holle ruimte waar de bosuil zich ophoudt. De plek is bij menig fotograaf bekend. Johan en Everard waren er enkele dagen geleden ook. De rit gaat richting Nijverdal. We parkeren de auto en lopen een stukje het bos in. Het is toch nog goed speuren om de bosuil te ontdekken. De vogel trekt zich weinig aan van de twee enthousiaste fotografen, hij moet komende nacht weer jagen en heeft zijn rust nu blijkbaar nodig. Omdat we toch in de buurt zijn willen we nog een poging doen om de klapekster of de grijze wouw te zien in het Wierdense veld. Helaas geen klapekster voor ons. Dit wordt gecompenseerd door de aanwezigheid van de torenvalk en de grijze wouw. Deze laatste op grote afstand.

bosuil

torenvalk

grijze wouw

zondag 9 november 2025

Wierdense veld en Oosterweilanden

De mist trekt langzaam op. Het belooft nog een aardige dag te worden. Johan staat om 10.30u bij mij voor de deur. We besluiten naar het Wierdense veld te gaan. Zou de klapekster vandaag wat dichterbij te zien zijn? Nog voor we er arriveren zien we een prachtige buizerd op een paaltje. Onze dag kan nu al niet meer stuk. De klapekster noch de grijze wouw laten zich zien als we bij het Wierdense veld door de verrekijker turen. Dan op naar de pingoruïne bij Zuna, een restant van een pingo (een ijslens die zich vormde aan het oppervlak in de laatste fase van de ijstijd). Op het water zien we eerst slechts grauwe ganzen. Toch zwemt er een bijzondere watervogel, die we eerder gezien hebben bij de Groene Delta. Het is de Australische bergeend. Hij dobbert een tijdje en voert dan een waterballet uit. We verlaten de Zunasche heide en besluiten vinkachtigen zoals de keep te zoeken bij de Oosterweilanden. Er ligt een mooi zonnebloemenveld op ons te wachten. We treffen er vooral kool- en pimpelmezen aan. Een enkele keep verstopt zich tussen de zonnebloemen. Op een van de zonnebloemen zitten drie ringmussen. Nadat we nog even kijken naar een fraaie vink gaan we zeer voldaan weer naar Hengelo.