Natuur en fotografie

donderdag 18 december 2025

Wierdense veld

Vandaag gaan Johan en ik op zoek naar de ransuil. Deze uil is iets kleiner dan de bosuil en in deze tijd van het jaar verzamelen ransuilen zich in groepen vlakbij voedselgebieden. Je kunt deze uil herkennen aan de oorpluimen. Een beetje verwarrend is dit wel, omdat het niet de oren betreft. Een 'rans' is overigens een soort muts. Omdat deze uilen waargenomen zijn in het Wierdense veld rijden we naar dat veengebied. Hier zijn we vaak geweest, maar dan op zoek naar de grijze wouw, de klapekster en de blauwe kiekendief. Gelukkig weet Johan welke boom we moeten hebben. Als we er bijna zijn zien we sijzen hoog in de boom zitten als een soort bonus. Dan volgt het speuren naar de uil. Ook al weet ik dat er minstens drie in de boom zitten, wil het nog niet zeggen dat ik ze gemakkelijk ontdek. Man, wat lastig te zien! Het is een hele toer om goede foto's te maken. Telkens waaien takjes in beeld en verstoren deze de focus. De beloning volgt in het bekijken van de prachtige vogels en natuurlijk in de vorm van mooie plaatjes. In het veld scharrelt een fazanthaan. De eerder genoemde blauwe kiekendief jaagt ook in het veld. Met grote moeite lukt het om er een foto van te maken. Niet super, maar meer een bewijsfoto. Wederom sluiten we de sessie af met de inmiddels gevleugelde uitspraak 'Wat hebben we toch een mooie hobby!' (pun intended).

sijzen

sijs

sijzen

ransuil

fazant

blauwe kiekendief

donderdag 11 december 2025

Kristalbad

Nog even op de fiets naar het kristalbad, dat is ongeveer vijf kilometer van huis. Wie weet zie ik er nog bijzondere vogels. Aan de Hengelose kant, waar het avondlicht nu het mooist is zie ik een fuut en een tafeleend. Een tafeleend behoort tot de duikeenden.In de winter is het geen bijzonderheid, maar mooi is de eend zeker. Aan de Enschedese kant tref ik dodaarzen aan. Zoals altijd zijn er hier veel exemplaren. De dodaars behoort tot de futen, het is de kleinste in zijn soort. Als de dodaars zich uitschudt, is het helemaal een pluizenbol. Bergeenden zie ik wel vaker bij het kristalbad. Misschien is dit een standvogel. Maar het kan ook zijn dat dit een trekvogel uit uit noorden of oosten is.

fuut

tafeleend

dodaars

bergeend

woensdag 10 december 2025

Engbertsdijksvenen en Zunasche heide

Vandaag blijft het droog, een goede aanleiding om op pad te gaan. Johan haalt me op en we gaan naar de Engbertsdijksvenen waar we de klapekster hopen te zien. De naam doet vermoeden dat het een soort ekster is. Als je de haaksnavel ziet, weet je dat dit niet juist is. Een andere naam is dan ook blauwe klauwier. We komen bij het hoogveen aan en zien eerst de grote bonte specht. Tijdens de wandeling van een kilometer of zes zien we niet veel vogels. Niet ongewoon in de tijd van het jaar. Gelukkig zien we waar we vooral voor zijn gekomen. Een klapekster achtervolgt een prooi, waarschijnlijk een roodborsttapuit of rietgors. We proberen de klapekster met de verrekijker te volgen. Opeens zien we hem in een boom zitten. De prooi is vast ontsnapt. De foto is niet bijzonder, daarvoor is het onderwerp te ver weg. We maken nog een foto van een roodborsttapuit en gaan op weg naar de Zunasche heide. Een tussenstop in Nijverdal levert geen foto van de bosuil op. Niet thuis. Onderweg zien we badderende spreeuwen in het grasland. Op de waterplas dobberen enkele krakeenden. Wat vliegt daar bij de grauwe ganzen? Kraanvogels! Gelukkig hebben deze twee volwassen vogels met hun jong de vogelgriep tot nu toe overleefd. Als we onze koffie maken (espresso uit een zakje) zien we een biddende torenvalk. Dat het de moeite waard is om deze rover te volgen, blijkt uit het tafereel op de grond. De valk heeft een prooi te pakken en deze wordt verorberd op een bergje zand. Wat hebben we toch een mooie hobby.

grote bonte specht

klapekster

klapekster (ook: blauwe klauwier)

roodborsttapuit

spreeuwen

krakeenden

kraanvogel

kraanvogels

kraanvogels met buizerd

kraanvogels

biddende torenvalk

torenvalk met prooi

vrijdag 5 december 2025

Oelemars en Kristalbad

Om 9.00u haal ik Johan op. Bestemming Oelemars, waar we mogelijk watersnippen zien. Onderweg zakt ons de moed een beetje in de schoenen. Het wordt mistig. Het water in de zandafgraving bij Losser ligt er vredig bij. Iets te vredig naar onze zin, nauwelijks vogels op en rond het water. We laten de auto staan en beginnen aan een wandeling van een kilometer of vier. Gelukkig zien we nu wel vogels. In de verte vliegen goudhaantjes van spar naar spar. Te ver weg om ze op de foto te zetten. Met de vinken en een enkele keep hebben we meer geluk, ondanks het weinige contrast door de weersomstandigheden. Een roodborst, boomkruiper en bonte specht brengt het totaal op een aardig aantal. We komen weer bij het water aan en warmen onze handen aan de koffiemok. Nu is er meer te zien. Weliswaar geen snippen, maar een ballet van kokmeeuwen. Een groep grote Canadese ganzen dobbert op het water. Er is er een bij met een prachtig witte kop, een vorm van leucisme. We praten nog even met een Lossernaar die er iedere dag komt, gelukkig verstaan we het Twentse dialect. De laatste weken valt er niet zo veel te zien volgens hem. We besluiten op de weg naar huis langs het Kristalbad te gaan. Achtereenvolgens zien we dodaarzen, kuifeenden, een grote gele kwikstaart, een wintertaling, staartmezen en een bergeend. Om in de sfeer van vandaag te blijven: 'Hoor wie klopt daar kinderen?', als laatste een bonte specht.