De lucht is helder, het is koud. Door de stevige wind is de gevoelstemperatuur enkele graden onder nul. Johan en ik gaan naar Kloosterhaar om van daaruit de Engbertsdijksvenen in te gaan. Wat is het stil in het gebied, nauwelijks een vogel te zien. Een pieper gaat als een helikopter omhoog en daalt tussen het hoge gras. Een torenvalk kijkt vanuit een boom over het gebied. Beide vogels niet vast kunnen leggen. We besluiten een ander gebied op te zoeken. Maar dan, als we teruglopen, zien we een roodborsttapuit. De voorbode van meer? Ja, bij de boerderij is het een komen en gaan van boomklevers, boomkruipers, vinken en koolmezen. Bij de kapschuur vinden we enkele braakballen tussen de witte smurrie van vogelontlasting. We spreken een vrijwilliger die al veertig jaar in het gebied werkt. Hij wijst ons waar de kerkuil zich schuilhoudt.Niet verwonderlijk, in de gevel van de boerderij zit een nis, vlak onder de nok. Dan toch ook nog even naar de Groene Delta, waar we vaker komen. Ook hier niet veel verschillende vogels. Wel putters die zich tegoed doen aan de zaden uit de elzenproppen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties