Vandaag met een geplande omweg naar de Bessenschuur. De verzamelaar van op het strand gevonden werkhandschoenen is er nog steeds. Jaren geleden hebben we hier ook al onze afschuw uitgesproken over de vervuiling van de zee. Toch een mooi plaatje. We beklimmen een duin en kijken uit over het westelijk deel van Terschelling. Met de panoramainstelling van de iphone maak ik een foto, waarop je zowel het wad als de noordzeekust kunt zien. Moet je wel goede ogen hebben en een rijke fantasie. We ervaren op zo'n moment het eilandgevoel voor de volle 100%. De Bessenschuur heeft niet alleen geweldig (cranberry)gebak, maar heeft op educatief terrein ook wat te bieden. Op de zolder is een kleine tentoonstelling. Leuk weetje: cranberry komt van 'craneberry', omdat de blaadjes van de plant op een kraanvogel lijken.  Ook vandaag wel weer vogels gezien. De putters hebben hun beste tijd gehad. De veren zijn versleten door de vele vlieguren. De buizerd en de spreeuw zien er goed uit. Een heerlijk zonnige dag komt ten einde, en zondag belooft ook een mooie dag te worden. We sluiten Terschelling in ons hart.

cranberry-chocoladetaart en cranberry-cheesecake

putters

putter

buizerd

spreeuw

 

Eerst maar even naar 't wad lopen. Precies achter 'onze' opgang over de dijk ligt Kunstwerk De Streken. Een smalle houten brug loopt uit op een soort bloem van hout die open en dicht gaat op het ritme van eb en vloed. Het kunstwerk is gemaakt door Marc van Vliet. Ik maak een paar foto's van onze tijdelijke buurman en beloof hem de foto's te sturen. In verband met privacy op dit blog een foto van deze buurman op grote afstand. Een tapuit laat zich van zijn mooiste kant zien. Op weg naar ons vakantiehuis valt me een parkeend op, omringd door wilde eenden. Nancy en ik besluiten een wandeling te maken langs het noordzeestrand. Mijn camera gaat niet mee (hopelijk treffen we geen blauwe kiekendief  of andere mooie vogels aan, haha). We stallen de fietsen vlak achter het monument Kapitein Rob. Het is een herinnering aan het stripverhaal van Kapitein Rob en zijn hond Skip, getekend door Pieter Kuhn. Het stripverhaal speelt zich af op Terschelling. Nadat we over het duin zijn geklommen lopen we in oostelijke richting over het strand. Na een paar kilometer komen we aan bij het drenkelingenhuisje, een herinnering aan de voorzieningen die ooit zijn getroffen voor de (vele) drenkelingen. Nu klimmen we weer over het duin, om aan de andere kant het pad te volgen dat ons terugbrengt naar de fietsen. Vreemd dat dit stuk veel langer lijkt of is dan de wandeling over het strand. Maar goed, we hebben dan ook geen wind mee op dit traject. 

 

Kunstwerk De Streken

Kunstwerk De Streken

tapuit

parkeend

drenkelingenhuisje

drenkelingenhuisje

Terschelling

Donderdag 4 september. Vandaag schijnt de zon. Het waait hard. Tot zover het weerbericht. We fietsen eerst richting duinen en vervolgens richting West, om later op de dag de wind in de rug te hebben. Als we nog in de polder rijden zien we een goudplevier en even later een paar kuifeenden. Ze staan met de kop in de wind, vast bang om anders de kuif te verliezen. Ook vandaag bewonderen we weer rosse grutto's. Een tapuit vliegt telkens een stukje voor ons uit, maar blijft gelukkig ook even zitten om zodoende op de foto te kunnen komen. De torenvalk denkt er het zijne van en maakt geen aanstalten te gaan jagen. Bij hoog water vertrekken veel wadvogels naar de polder. Zo ook de groep wulpen. Als we na een stop bij 'De Walvis' langs de waddenkant terugfietsen, zien we weer duizenden vogels op de drooggevallen zeebodem. De lepelaars maken vandaag de meeste indruk op ons.

goudplevier

goudplevier

kuifeend

rosse grutto's

rosse grutto's

tapuit

tapuit

torenvak

wulpen

wulpen

lepelaars

lepelaar

lepelaars

Terschelling

Het is weer een prachtige dag op Terschelling. Buienradar en weerapp geven aan dat het gaat regenen. Maar goed dat we soms eigenwijs zijn. We stappen op de fiets en doen een rondje eiland. Eerst tegen de stevige zuidwesterwind in, lekker door de duinen en de bescherming van de hoge bomen (die vangen toch veel wind?). Vlak bij de Brandaris genieten we van een prima cappucino. Alleen jammer dat er geen dümke bij zit. De tocht gaat verder langs de waddenkant. Het is weer een waar vogelfeest. Net als gisteren zijn er veel rosse grutto's. We zien ook een bontgeringde grutto. De ringen geven aan dat deze grutto gevolgd wordt in een onderzoeksproject. Onderzoekers kunnen de vogel op grote afstand herkennen, zowel in Nederland als tijdens de trek. Iets verderop denk ik twee noordse sterns te zien. Blijkt niet zo te zijn, het zijn visdieven. Het verschil is overigens nauwelijks te zien, visdieven hebben een zwarte punt op de snavel, die bij de noordse sterns ontbreekt. Bij de baai zien we grote aantallen scholeksters. Een grauwe gans dobbert op het water. Helemaal vrolijk word ik als ik tureluurs zie, een van mijn favoriete steltlopers. Zag ik gisteren een paar kanoeten, vandaag zijn ze niet te tellen. Ik schat tegen de duizend van deze steltlopers te zien. Na het eten stelt Nancy voor nog een eindje te fietsen. We rijden door natuurgebied Boschplaat en stallen de fiets bij de strandopgang. In het warme licht van de avond komt de zilvermeeuw mooi uit. Nóg mooier zijn de drieteenstrandlopers die met de aanrollende golven lijken te spelen.

rosse grutto

geringde rosse grutto

 

visdieven

visdief met rosse grutto

scholeksters

scholeksters

grauwe gans

tureluur

tureluur

kanoeten

kanoeten

steltlopers

zilvermeeuw

drieteenstrandloper

drieteenstrandlopers

Avondsessie

Na het eten, nu het licht (nog) mooi is, gaan we naar het wad. Vanaf ons vakantiehuis is het maar een paar minuten lopen, bijna in de achtertuin dus. Er zijn duizenden vogels, de meeste ver weg. Toch ook enkele vogels op een afstand die goed met de lens van mijn camera te overbruggen is. Een kanoet had ik nog niet eerder gezien. Deze grootste strandlopersoort heeft het wad nodig als pleisterplaats en komt uit het noorden, waar het broedgebied is (groenland, Canada, Siberië, Alaska). Wij zien welgeteld één lepelaar. Met de snavel zigzaggend in het water is deze op zoek naar iets eetbaars. Voor mij bijzonder, want in Twente niet vaak waar te nemen, is de tapuit. Deze vogel staat op de rode lijst. Een goudplevier waagt zich redelijk dichtbij de kant en deelt het voedsel met de bijna onvermijdelijke steenloper.

kanoeten

lepelaar

tapuit

tapuit

goudplevier

steenloper

Terschelling

Onze eerste vakantiedag, als we de overtocht van gisteren niet meerekenen, heeft als doel de waddenkant van Terschelling een bezoek te brengen. Nancy en ik stappen monter op de fiets. Er staat een stevige wind uit het zuidwesten. Noordenwind was beter voor de kans op vogels vanuit Scandinavië. Je kunt echter niet alles hebben. Het is laag water als we aan de waterkant staan. De meeste vogels zijn in de verte aan het foerageren. Toch zien we enkele rosse grutto's redelijk dichtbij. Een paar steenlopers doen hun naam eer aan en scharrelen tussen de basaltblokken en het zeewier. We gaan nu wat meer de polder in. Daar staat warempel een goudplevier in de wei. Ver weg op zee had ik al een enorme groep gezien, maar dat was te ver voor een foto. Op een draad lijken enkele boerenzwaluwen uit te rusten van het muggen vangen, Het mooiste komt dan nog. In een wei aan de Kunneweg bij Hoorn zien we een groep lichtbruine vogels. Als je niet goed kijkt, denk je dat het ganzen zijn. De verrekijker en telelens bieden uitkomst. Minstens 400 wulpen zitten bij elkaar. Er komen telkens groepjes bij, een spectaculair gezicht. In de naastliggende wei foerageert een rosse grutto in zijn eentje. Een perfecte gelegenheid om er een videootje van te maken. Dan ook maar een videootje van een steenloper....

rosse grutto

rosse grutto's

steenloper

steenloper

goudplevier

boerenzwaluwen

wulpen

wulp

wulp

wulp

wulpen

wulpen

rosse grutto

steenloper