Dat cranberries op Terschelling groeien, dat wist ik. Ik heb echter nooit cranberryvelden gezien. Maar dan vandaag. We maken een lange wandeling die eerst door een groot stuk Boschplaat gaat. We zien enkele auto's staan en vermoeden al dat dit iets met de zure veenbessen te maken heeft. Ons vermoeden blijkt juist. Omgeven door heide treffen we laaggroeiende planten aan met blauwe, paarse en rode bessen. Cranberries! Even verderop halen stoere mannen met een gevorkte bak bessen van de struiken. Ze zijn alleraardigst en we maken een praatje. Achterop een motor worden zakken met de berries naar de wagens gebracht. Ik zal niet klagen over de prijs van cranberrysap, nu weet ik hoe arbeidsintensief dit werk is. De wandeling voert ons verder en verder over de Boschplaat. Als we bij het vogelwachtershuisje aankomen krijgen we thee aangeboden. Het echtpaar dat vandaag dienst heeft weet goed waaraan wij behoefte hebben. Ook al zo aardig. Dan van het duin naar beneden en over het strand richting Heartbreak Hotel. De drieteenstrandplevieren zijn ook weer aanwezig. Ik probeer foto's te maken van vliegende plevieren. Da's nog niet zo gemakkelijk. Man, wat zijn ze snel. Bij Hartbreak Hotel raken we aan de praat met een vader en zoon uit Emmen. Zij aan het bier, wij aan de cappucino. Terschelling nodigt gewoon uit voor dit soort ontmoetingen. Haast? Nee, geen haast. De laatste paar kilometers naar Oosterend kunnen we ook nog wel lopen. Een korte pauze om een ekster op de foto te zetten en dan naar ons huisje. We boffen vandaag met het weer. Prima temperatuur en heerlijke zon, niet te fel maar weldadig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties