Ik smeer een beetje vogelpindakaas (Vivara) op een stammetje in de tuin. Een grote bonte specht (in vogelaarskringen ook wel GBS genoemd) had ik al enkele keren gezien. Ja hoor, de pindakaas wordt op prijs gesteld. Voorlopig maar even doorgaan met voeren. Niet veel, maar telkens een barstje in het hout vullen.
Even naar 't kristalbad fietsen om te speuren naar de geoorde fuut. Ik zie 'm niet. Wel een kleine karekiet die zich verstopt in het riet. 'Je krijgt me niet zo maar op de foto'. Samen met een dodaars en een kuifeend wordt het tripje toch nog geslaagd.
Ja hoor, eindelijk kunnen Johan en ik foto's maken van de woudaap. Gelukkig wees een andere vogelaar ons op een grijs stipje, met het blote oog nauwelijks te zien. Verrekijker en telelens deden de rest. Deze vogel is de kleinste reiger van Europa. De soort is ernstig bedreigd (rode lijst). Hij (dit is inderdaad een mannetje) houdt zich op in het riet. De foto's zijn niet super. Wel super is dat we de woudaap hebben aangetroffen bij het Kristalbad. Je zou haast andere vogels vergeten. Gelukkig wel vastgelegd.
Om een uur of negen vertrekken we vanaf huis en nemen ons voor een kilometer of 6 te wandelen. Het gaat echter zo gemakkelijk dat het bijna 3 keer zo lang wordt. Onderweg is er van alles te zien. Te horen ook. De zwarte specht herkennen we aan zijn kenmerkende roep. Om helemaal zeker te zijn schakelen we een hulplijn in: Merlin bird ID. De (geweldige) app is 100% zeker. Jammer dat we de specht (weer) niet hebben gezien. Twickel doet veel voor biodiversiteit. Brede stroken met bloemen trekken insecten aan. We observeren een akkerhommel op een distel. Als we over het vlonderpad lopen zien we de boompieper die zijn naam eer aan doet. Kleine vuurvlinders en mussen, heel veel mussen, zijn te vinden op de struiken en bloemen. De zonnebloemen mogen nog even verder rijpen voordat deze ook worden bezocht. Als we vlakbij huis zijn valt ons oog op een flink uit de kluiten gewassen rups. Het blijkt de rups te zijn van de teunisbloempijlstaart, een zeldzaamheid in deze contreien. De opmars van deze nachtvlinder vanuit het zuiden is te danken (of te wijten) aan het warme weer.
teunisbloempijlstaartOm 7.30u staan Johan en ik bij Everard voor de deur. We gaan naar het Wierdense veld. Everard kent dit gebied, evenals de Engbertsdijksvenen inmiddels als zijn broekzak. We gaan naar plekken waar de kans op het zien van grauwe klauwieren het grootst is. Ik heb eerder een grauwe klauwier gepost, maar qua contrast in de foto had het beter gekund, zo zei Johan. Johan is wat betreft het waarderen van andermans werk en ook wat betreft het geven van tips een kei. We zijn nog niet lang onderweg of we zien heel in de verte een paar kraanvogels, met het blote oog nauwelijks te onderscheiden van schapen of hooibalen. De verrekijker biedt uitkomst, evenals de 600mm-instelling van de fotocamera. Weinig contrast.. (!) Langs de weg is een strook gras een tijd geleden ingezaaid met bloemzaden. Wat dat doet met biodiversiteit is wonderbaarlijk. Enkele puttertjes doen zich tegoed aan het voedsel. Maar dan wordt het tijd voor de grauwe klauwier. Everard maakt zich enkele zorgen of hij niet teveel beloofd heeft. Dat heeft hij niet. We komen met ons drieën volledig aan onze trekken. Adulten en juvenielen zitten in het struweel van het Wierdense veld. Wat een genot. In tegenstelling van wat je dan zou verwachten, is het aantal broedparen in Nederland niet hoog. We zijn zelf geluksvogels. Tot september kun je grauwe klauwieren nog aantreffen, daarna vertrekken ze weer naar Afrika. We zetten Everard weer thuis af en gaan dan nog even kijken in de Almelose delta. We zoeken roodstaarten, maar vinden ze niet. Wel prachtige vlinders en tjiftjaffen en vogels in en rond het water. De roodstaart horen we overigens wel. Weer een prachtdag!
Even een rondje om de vijvers. De meeste vogels verstoppen zich in het gebladerte. Geef ze eens ongelijk met het warme weer van vandaag. De boerenzaluwen vertellen een eigen verhaal hoog in de boom. "Ga jij nu eens muggen vangen. Je ziet toch dat wij moe zijn." "Ik ga al!." De huismus lijkt te wachten tot de bessen rijp zijn. Bij thuiskomst zie ik onze vertrouwde roodborst. Deze is nu een vaste gast in de tuin. Hij scharrelt tussen de struiken in de border en wisselt dat af met het rusten op een paal. Gelukkig is de uil totaal ongevaarlijk.
Vandaag fotograferen we 9 verschillende soorten vogels in de Engbertsdijksvenen. We zien nog meer soorten, al dan niet bewust. Johan en ik verbazen ons over de vele zwaluwen die in het gebied rondvliegen. Op 'onze blauwborstplek' treffen we er geen aan. Wel verderop op de zandweg. De ochtend begint overigens goed met enkele grauwe klauwieren. Verderop in de ochtend krijgen we er nog een beter te zien. Als we de Engbertsdijksvenen verlaten, gaan we even langs de Rauwbloksweg. We gaan tussen rijk gevulde akkers door. Heel wat mooier dan saaie mais. Met een foto van een gele kwikstaart en een torenvalk zetten we een punt achter de prachtige ochtend.
Vandaag blijf ik in en rond huis. In de tuin zie ik een roodborst met een rups in de snavel. 's Avonds loop ik met Nancy nog een rondje die we vaak met onze hond Pippin liepen. Hoog in een boom ontwaar ik een bonte specht. Ik krijg net genoeg tijd om 'm op de foto te zetten als hij wegvliegt.
